ذهن سیاه،نه تاریک

درد افکار تمام وجودم رو فرا گرفته

ای وای من!

چرا اینقدر دیوانه گشتم؟

چرا وقتی موجی از هوا که از خبر به گوش میرسد میلرزاند این بدن را؟

چرا مرگ انتظار دارد؟ چرا فکر خطا دارد؟

خوشا به حال قلبم که نبود و ندید این حال رو

این عقل دیوانه ام تیمار می خواهد دیدار یار دیوار شد

روح برای من بیمار شد

مرگ را فرا می خوانم ای وای!!

دیوانگی دشوار شد

فریاد میزنم در درون،کسی نمی شنود

فقط می خندم و می خندم

دنیا به مانند آن زمان که در درون مادر بودم سیاه است