در رویاها

نگاه بر آینه کنان میبینم که خط بر چهره ام افتاده

میرود زندگی،گذشته رفت

میدانم،هر آنچه که همه میدانند،میدانند همه

از کجا می آیم و به کجا؟،باکی نیست که راه مشخص را کج کج راست رفتم

راست گفتم،خوب پنداشتم،ساده بودم،ولی نه چنان که سادگی را فقط بودم

ساده،بی روح،بی قلب،فقط فکر بود که ساده نبود و باز نیز باکی نبود

هر رویا حالی داشت بر جسمم که گونه ای اصلا مغزی نبود و هر چه بود گذشت

همه میدانند،ما نیز دانستیم